بیدار شدم. هراسان و گیج. انگار که قرار است دنیا ترمزش را بکشد. چندشنبه بود؟ چه ساعتی بود؟ یادم نمی آمد.گیر افتاده بودم در برزخ ندانستن. کمی بعد فهمیدم همه چیز سر جای خودش است، خورشید دوباره طلوع کرده، گنجشک ها بازیگوشی می کنند، آدم ها سر کار رفته اند و دنیا هم فعلا زندگی اش را دودستی چسبیده. اما فکر کردم که باید شبیه پیرمرد انیمیشن آپ، یک عصای چهارپا بخرم و یک ساعت کوچولو از همین ها که درش باز می شود و یک زنجیر دارد و توی جیب جا می شود! از همان ها که گرد است و درش را که باز می کنی یک طرف ساعتِ تاریخ دار است و آن طرف عکس معشوق/معشوقه؛ اما..اما... . مهم نیست!
راستی بهار کی وقت کرد خودش را به اردی بهشت برساند؟
- ۲ نظر
- ۱۸ ارديبهشت ۹۹