آسمانِ همه جا یک رنگ شده

یک نفر به سهراب بگوید، دست نگه دارد، قایق نسازد.

.

چند وقتی ست توی سرم یک دکان مجسمه‌سازی باز شده، رو به روی همان تبرسازی قدیمی!

خیره‌سری مجسمه‌ساز را می‌پرستم...

به صبحگاه چشمانت نرسیدم

باید قبل از غروب آفتاب، قبل از پهن شدن تاریکی خودم را به تو می‌رساندم. طرّه ی موهایم را به زلف هایت گره می‌زدم، انگشتانم را لابه لای انگشتانت گیر می‌انداختم و خودم را در آغوشت محصور می‌کردم. من اما....دیر رسیدم. پشت پرچینِ خیال ماندم.