جانِ دلم؛ دل آرامم!
بارها و بارها خواهی دید نیم ساعت مانده به نهار، دیگر از هله هوله و چیپس و پفک و شکلات خبری نیست؛ دلخور نشو؛ می خواهم قرمه سبزی چرب چیلی ظهر را با اشتها بخوری.
جسمت با من، احساست با خودت...
آرامِ دلم!
یادت باشد، عزیزم و جانم و عشقم و گلم و هر حرف دیگری که ته دل آدم را قلقلک می دهد آبنبات و شکلاتِ توی کیفت نیست که تا دیدی بچه ای زد زیر گریه و قند خون کسی افتاد و ضعف کرد بگذاری گوشه ی لپش؛
عزیزم و جانم و عشقم و گلم همان یک مشت شکلات های تبرّکی مادربزرگ هستند که با وسواس و دقت بین عزیزترین ها تقسیم می شوند.