پرواز روی زمین

برایم سوال شده بود که حوصله به عربی می شود چی!؟

از اینجا شروع شد که داشتم فکر می کردم خدا عجب حوصله ای دارد، این همه آدم، این همه ماهی، این همه کرم شب تاب، این همه سنجاب، این همه سیاره، این همه بدبختی، این همه کفر، این همه بی عدالتی، این همه رنگ، این همه ابر، این همه درخت، این همه قشنگی؛ این همه سال همه ی این ها را نشسته تماشا می کند و ظاهرا قصد هم ندارد "این همه" را تمام کند. حوصله توی فرهنگ لغت من با صبر فرق می کند. حوصله یعنی دلِ خوش برای گذراندن، صبر کردن یعنی تحمل محض یعنی سازش. بعدتر به این فکر کردم که حوصله اصلا یکی از صفات خداست که شاید تا به حال کسی به آن توجه نکرده و جایش به شدت توی دعای قبل از اذان مغرب ماه رمضان* خالی ست. بعدترش به این نتیجه رسیدم اگر خدا از همه ی صفاتش به آدم ها داده این یکی را لااقل به من مثقالی بیش نداده! بعدِ بعدترش فکر کردم اگر یک روزی بازی ای طراحی کنم از کل دوازده مرحله اش، قطع به یقین یازده تایش را با پسورد رد می کنم مرحله ی دوازدهم را شاید خودم بازی کردم، بعد نمی دانم این چه حوصله ای است که خدا دارد که مرحله به مرحله ی دنیا و واو به واوش را باید ببیند. اصلا همان بهتر که خدا خودش خدا شد و من خدا نشدم والا همان سال ها که هنوز دایناسورها خوش و خرم برای خودشان زندگی می کردند و از این طرف به آن طرف می دویدند یک لگد می زدم زیرِ کره زمین و شوتش می کردم آن دوردورا که دیگر نبینمش.

آخرش نفهمیدم حوصله به عربی می شود چی اما رسیدم به اولش که عجب دلِ خوشی دارد خدا.

*الباری المدبر المهیمن الغفور الرحیم....