پرواز روی زمین

حس دخترکی را دارم که عروسکِ ژولیده و خرابش که شدیدا با آن عادت کرده‌بود را گم کرده و حاضر نیست حتی به عروسک‌های باربی فکر کند.

همین دیشب بود که توی بلاگفا نوشتم من آرشیو دی‌ماهم را می‌خواهم همان روزهایی که چیزهایی می‌نوشتم که فقط خودم می‌فهمیدم و خدای خودم. همان روزهایی که هر صفحه از قرآن را باز می‌کردم هی می‌آمد توکل،توکل،توکل.

تصورش را هم نمی‌کردم که کسی توی این سرزمین مجازی وجود داشته که زمانی که من حواسم نبوده هر چیزی را که دوست می‌داشتم را جایی برایم قایم کرده.

و من الان شده‌ام یک لبخند گل‌گلیِ قرمز و سفید.

به لطف این دوست