بین همه ی قوانین علمی دنیا اصل پایستگی خاطره ها هم وجود دارد. بعضی از خاطره ها فراموش نمی شوند. یک جورِ مرموزی کم رنگ می شوند، خودشان را یک گوشه ی دلت قایم می کنند، می روند تهِ تهِ دلت کز می کنند؛ ولی یک وقتی دوباره از دیوار دلت بالا می آیند و سرک می کشند، پنجره ی قلبت را باز می کنند و زیرچشمی نگاه می کنند، دوباره راه می افتند توی دلت، پوتین می پوشند و رژه می روند، پا می کوبند، چهارستون بدنت را می لرزانند، تا نزدیکی های حلقت می آیند، اما بیرون نه. فقط تهوع. بعضی خاطره ها بدجنس اند شبیه ویروس سرماخوردگی شبیه تب خال. همین که می بینند ضعیف شدی، همین که می بینند زار و نزار شدی می آیند و قد علم می کنند. می آیند و از پشت خنجر می زنند. نامردانه. یک وقت هایی آدم خاطره هایش را رودل می کند.
- ۱۰ اسفند ۹۴
